HOBBIT : ΕΠΙΚΗ ΤΡΙΛΟΓΙΑ
Μετά την επική τριλογία Lord of the Rings, ήταν αναπόφευκτο ότι θα ακολουθούσε και το Hobbit στο δρόμο από τη λογοτεχνία στον κινηματογράφο. Αν και ο Peter Jackson παρέμεινε στην υφασμάτινη σκηνοθετική καρέκλα του, υπήρχε μία βασική διαφορά ανάμεσα στις δύο τριλογίες: το Lord of the Rings ήταν η μεταφορά τριών βιβλίων σε τρεις ταινίες, ενώ το Hobbit αποτέλεσε μεταφορά ενός και μάλιστα μικρού σχετικά σε μέγεθος βιβλίου, σε τρεις ταινίες. Εκεί λοιπόν που πολλοί δυσανασχέτησαν με το κόψιμο σκηνών στην εξιστόρηση των γεγονότων που οδήγησαν στην Καταστροφή του Δαχτυλιδιού, βρεθήκαμε ξαφνικά αντιμέτωποι με μία πρωτόγνωρη κατάσταση: μία σειρά ταινιών που θα ήταν πλουσιότερη σε περιεχόμενο σε σχέση με το βιβλίο στο οποίο βασίζεται.
Πρακτικά, αυτό σήμαινε ότι επιτέλους ο Jackson ήταν ελεύθερος να εξιστορήσει τα γεγονότα χωρίς το περιοριστικό άγχος της ανάγκης συμπύκνωσης των τεκταινομένων, έχοντας μάλιστα τη δυνατότητα να εμβαθύνει στο αρχικό περιεχόμενο, ενσωματώνοντας υλικό από τα παραρτήματα του Tolkien στο Lord of the Rings. Έτσι κι έγινε λοιπόν στο The Hobbit: An Unexpected Journey, το οποίο περιλάμβανε μεγάλο αριθμό επιπλέον σκηνών που είτε προέρχονταν απευθείας από τα παραρτήματα, είτε βασίζονταν σε αυτά για να μας παρουσιάσει με μεγαλύτερη λεπτομέρεια κάποια γεγονότα ή χαρακτήρες. Επιπλέον, έχοντας πλέον τα χρονικά περιθώρια, ο Jackson δεν φοβήθηκε να συμπεριλάβει χρονοβόρες σκηνές εγκαθίδρυσης χαρακτήρων, που άρεσαν στους αναγνώστες των βιβλίων, αλλά όχι στους υπόλοιπους. Φυσικά, όπως συνέβαινε και στο Lord of the Rings, προστέθηκαν κάποιες εντελώς καινούριες σκηνές και μεταβλήθηκε η σπουδαιότητα κάποιων χαρακτήρων, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την μετακίνηση του αρχηγού των Orc, του Azog, σε ρόλο κεντρικού «κακού» της πρώτης ταινίας.
Το Desolation of Smaug καλείται να παίξει τον άχαρο ρόλο του μεσαίου μέρους της τριλογίας, εξιστορώντας τα γεγονότα στο σπίτι του Beorn, στο Mirkwood, στο Woodland Realm, στο Dol Guldur, στην Lake-town και στο Erebor. Όπως είναι εύκολο να μαντέψει ο αναγνώστης του βιβλίου, η αλληλουχία γεγονότων εδώ είναι πολύ πιο φιλική προς μεταφορά στην μεγάλη οθόνη, αφού η επίσκεψη στο σπίτι του πανίσχυρου Skin Changer είναι η τελευταία σχετικά χαλαρή στιγμή της συντροφιάς των 13 νάνων και του Bilbo. Από το σημείο εκείνο και έπειτα οι ρυθμοί της ταινίας ανεβάζουν ταχύτητα και δεν επιβραδύνουν ποτέ, γεγονός που έχει ήδη καταστήσει το Desolation of Smaug πολύ πιο αγαπητό στους κύκλους όσων δεν έχουν διαβάσει το βιβλίο και το κρίνουν καθαρά ως ταινία.
Πράγματι, το “Hobbit 2” είναι μία εξαιρετικά καλοφτιαγμένη ταινία fantasy action, με πολύ καλά σκηνοθετημένες και ευρηματικές σκηνές δράσης, εντυπωσιακά κάδρα και αξιοπρεπέστατες ερμηνείες από το σύνολο του cast, αν και η μεγαλύτερη έμφαση στη δράση σε σχέση με το πρωτότυπο, η οποία επιβάλλεται από την φύση της εξέλιξη της ιστορίας, δεν αφήνει στους ηθοποιούς να αναδειχθούν στον βαθμό του πρωτότυπου. Πράγματι, τα περιθώρια για εξέλιξη χαρακτήρων εδώ είναι περιορισμένα, με εξαίρεση την ολοένα αυξανόμενη έλξη του Bilbo προς το δαχτυλίδι και του Thorin προς την Arkenstone, όμως, όπως προαναφέραμε, αυτό επιτάσσει η ροή των γεγονότων. Το Desolation of Smaug είναι γεμάτο από αξιομνημόνευτα set-pieces, που περιστρέφονται κυρίως γύρω από μάχες μικρής κλίμακας με γιγάντιες αράχνες και orcs, με πιο ευρηματικό από αυτά την κατάβαση του ποταμού με τα βαρέλια, όπου οι πολεμικές ικανότητες των Wood Elves συνδυάζονται με την ξεκαρδιστική εφευρετικότητα των νάνων για την αντιμετώπιση του κοινού εχθρού. Φυσικά, όπως θα περίμενε κανείς από το συνεχές teasing του Smaug στα trailer, ο ένας εκ των σημαντικότερων δράκων της λογοτεχνίας κλέβει την παράσταση στο τελευταίο μισάωρο, μέσω της επιβλητικής παρουσίας του, της εκπληκτικής CGI υλοποίησής του και της βροντόφωνης ερμηνείας από τον Benedict Cumberbatch, που συναντάει ξανά τον Martin Freeman (Bilbo) σε αρκετά διαφορετικές συνθήκες σε σχέση με το Sherlock Holmes.
Μετά την επική τριλογία Lord of the Rings, ήταν αναπόφευκτο ότι θα ακολουθούσε και το Hobbit στο δρόμο από τη λογοτεχνία στον κινηματογράφο. Αν και ο Peter Jackson παρέμεινε στην υφασμάτινη σκηνοθετική καρέκλα του, υπήρχε μία βασική διαφορά ανάμεσα στις δύο τριλογίες: το Lord of the Rings ήταν η μεταφορά τριών βιβλίων σε τρεις ταινίες, ενώ το Hobbit αποτέλεσε μεταφορά ενός και μάλιστα μικρού σχετικά σε μέγεθος βιβλίου, σε τρεις ταινίες. Εκεί λοιπόν που πολλοί δυσανασχέτησαν με το κόψιμο σκηνών στην εξιστόρηση των γεγονότων που οδήγησαν στην Καταστροφή του Δαχτυλιδιού, βρεθήκαμε ξαφνικά αντιμέτωποι με μία πρωτόγνωρη κατάσταση: μία σειρά ταινιών που θα ήταν πλουσιότερη σε περιεχόμενο σε σχέση με το βιβλίο στο οποίο βασίζεται.
Πρακτικά, αυτό σήμαινε ότι επιτέλους ο Jackson ήταν ελεύθερος να εξιστορήσει τα γεγονότα χωρίς το περιοριστικό άγχος της ανάγκης συμπύκνωσης των τεκταινομένων, έχοντας μάλιστα τη δυνατότητα να εμβαθύνει στο αρχικό περιεχόμενο, ενσωματώνοντας υλικό από τα παραρτήματα του Tolkien στο Lord of the Rings. Έτσι κι έγινε λοιπόν στο The Hobbit: An Unexpected Journey, το οποίο περιλάμβανε μεγάλο αριθμό επιπλέον σκηνών που είτε προέρχονταν απευθείας από τα παραρτήματα, είτε βασίζονταν σε αυτά για να μας παρουσιάσει με μεγαλύτερη λεπτομέρεια κάποια γεγονότα ή χαρακτήρες. Επιπλέον, έχοντας πλέον τα χρονικά περιθώρια, ο Jackson δεν φοβήθηκε να συμπεριλάβει χρονοβόρες σκηνές εγκαθίδρυσης χαρακτήρων, που άρεσαν στους αναγνώστες των βιβλίων, αλλά όχι στους υπόλοιπους. Φυσικά, όπως συνέβαινε και στο Lord of the Rings, προστέθηκαν κάποιες εντελώς καινούριες σκηνές και μεταβλήθηκε η σπουδαιότητα κάποιων χαρακτήρων, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την μετακίνηση του αρχηγού των Orc, του Azog, σε ρόλο κεντρικού «κακού» της πρώτης ταινίας.
Το Desolation of Smaug καλείται να παίξει τον άχαρο ρόλο του μεσαίου μέρους της τριλογίας, εξιστορώντας τα γεγονότα στο σπίτι του Beorn, στο Mirkwood, στο Woodland Realm, στο Dol Guldur, στην Lake-town και στο Erebor. Όπως είναι εύκολο να μαντέψει ο αναγνώστης του βιβλίου, η αλληλουχία γεγονότων εδώ είναι πολύ πιο φιλική προς μεταφορά στην μεγάλη οθόνη, αφού η επίσκεψη στο σπίτι του πανίσχυρου Skin Changer είναι η τελευταία σχετικά χαλαρή στιγμή της συντροφιάς των 13 νάνων και του Bilbo. Από το σημείο εκείνο και έπειτα οι ρυθμοί της ταινίας ανεβάζουν ταχύτητα και δεν επιβραδύνουν ποτέ, γεγονός που έχει ήδη καταστήσει το Desolation of Smaug πολύ πιο αγαπητό στους κύκλους όσων δεν έχουν διαβάσει το βιβλίο και το κρίνουν καθαρά ως ταινία.
Πράγματι, το “Hobbit 2” είναι μία εξαιρετικά καλοφτιαγμένη ταινία fantasy action, με πολύ καλά σκηνοθετημένες και ευρηματικές σκηνές δράσης, εντυπωσιακά κάδρα και αξιοπρεπέστατες ερμηνείες από το σύνολο του cast, αν και η μεγαλύτερη έμφαση στη δράση σε σχέση με το πρωτότυπο, η οποία επιβάλλεται από την φύση της εξέλιξη της ιστορίας, δεν αφήνει στους ηθοποιούς να αναδειχθούν στον βαθμό του πρωτότυπου. Πράγματι, τα περιθώρια για εξέλιξη χαρακτήρων εδώ είναι περιορισμένα, με εξαίρεση την ολοένα αυξανόμενη έλξη του Bilbo προς το δαχτυλίδι και του Thorin προς την Arkenstone, όμως, όπως προαναφέραμε, αυτό επιτάσσει η ροή των γεγονότων. Το Desolation of Smaug είναι γεμάτο από αξιομνημόνευτα set-pieces, που περιστρέφονται κυρίως γύρω από μάχες μικρής κλίμακας με γιγάντιες αράχνες και orcs, με πιο ευρηματικό από αυτά την κατάβαση του ποταμού με τα βαρέλια, όπου οι πολεμικές ικανότητες των Wood Elves συνδυάζονται με την ξεκαρδιστική εφευρετικότητα των νάνων για την αντιμετώπιση του κοινού εχθρού. Φυσικά, όπως θα περίμενε κανείς από το συνεχές teasing του Smaug στα trailer, ο ένας εκ των σημαντικότερων δράκων της λογοτεχνίας κλέβει την παράσταση στο τελευταίο μισάωρο, μέσω της επιβλητικής παρουσίας του, της εκπληκτικής CGI υλοποίησής του και της βροντόφωνης ερμηνείας από τον Benedict Cumberbatch, που συναντάει ξανά τον Martin Freeman (Bilbo) σε αρκετά διαφορετικές συνθήκες σε σχέση με το Sherlock Holmes.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου